Isabel leeft zonder geld
Nul euro heeft Isabel Rupschus (28) te besteden komend jaar. En dat vindt ze helemaal niet erg. Twaalf maanden gaat de jonge ondernemer rondkomen van de Dam. Een uitdaging, heet dat in een understatement. Vers Beton volgt Isabel in haar euroloze bestaan.
“Eigenlijk was ik best een verwende student”, zegt Isabel. “Tijdens mijn studie commerciële economie betaalden mijn ouders mijn appartement, mijn telefoonrekening en mijn benzine. Ze gaven me een toelage van 800 euro, daarnaast leende ik maximaal bij en had ik talloze bijbaantjes. Al met al had ik destijds netto 2500 euro te besteden en toch kwam ik altijd geld tekort. Dat moet toch anders kunnen, dacht ik.”
Ziehier het verhaal van Isabel Rupschus, 28 jaar, ondernemer en vanaf 1 april totaal eurovrij. Ze leeft van de Dam, de Rotterdamse ondernemersvaluta waarmee diensten en goederen onderling uit te ruilen zijn. Op dit moment staat er 50 Dam op haar rekening. De Dam gaat uit van de veronderstelling dat iedereen iets kan dat van toegevoegde waarde is voor een ander. Het is een zelfvoorzienend systeem. Tot nu toe had nog niemand geprobeerd van de Dam te leven. Immers, de basis in het leven – onderdak, voeding – kosten nu eenmaal geld. Isabel is de eerste Rotterdammer die de sprong in het diepe waagt. Voor Vers Beton beantwoordt ze maandelijks vragen over haar bezigheden, de praktische obstakels die ze moet overwinnen en de idealen die ze in de praktijk wil brengen. Dit is aflevering één, waarin Isabel zichzelf en haar onderneming uitgebreid voorstelt.
Isabel, wat is je gemoedstoestand? “Het waren turbulente weken. Geen euro’s uitgeven, vind ik tot nu toe helemaal niet moeilijk. Vertrouwen dat het allemaal goed komt soms wel. Go with the flow, zo wil ik leven. Ik heb al mijn zekerheden losgelaten. En dat opent mogelijkheden en kansen. Daar moet ik op leren vertrouwen.”
Waar besteed je de meeste tijd aan? “Binnen een week heb ik op de Coolsingel een koffie- annex lunchtent uit de grond gestampt. Al drie jaar heb ik het over mijn eigen huiskamerrestaurantje en sinds ik zonder euro’s leef, is het werkelijkheid geworden. Dat heeft me nog geen Dam of euro gekost, trouwens. Wel heb ik al een stapeltje facturen liggen van investeringen, T-shirts met logo, drukwerk, de huur van de koffiemachine, eten en drank bijvoorbeeld. Mijn bedrijf ga ik voeren in euro en in Dam, heb ik besloten. Als mensen enkel koffie in Dam kunnen betalen, zou mijn klantenbestand wel heel klein zijn. Het streven is om binnen een jaar de hele onderneming op Dam te laten draaien. Dat gaat nu al redelijk goed. Mijn koffiemachine huur ik in Dam en een gedeelte van het eten koop ik in Dam. Dit probeer ik uit te breiden. Een andere manier om weinig te investeren, is dat alles in het aanschuifLOKAAL te koop is. De stoelen, de tafels, de schilderijen, de plantjes op de tafels en alle andere spullen die je ziet staan. “In het aanschuifLOKAAL betalen klanten naar waarde. Er is geen prijskaart. Mensen geven wat ze de koffie en lunch waard vinden. Wel leuk om de reacties te zien die deze constructie teweeg brengt. De meeste klanten zijn het niet gewend en voelen zich nog een beetje onwennig. Aankomende vrijdag is de officiële opening.”
Heb je ook wat verdiend? “Mijn Damsaldo is de laatste weken niet veel veranderd. Ik denk dat ik ongeveer 40 Dam heb uitgegeven aan drankjes en uit eten gaan. Het is nog niet mogelijk om in Dam naar de kroeg te gaan, maar dit heb ik opgelost door met vrienden te ruilen of vrienden die een Damrekening hebben in Dam te betalen voor mijn biertje. Zoveel is er eigenlijk niet veranderd in die zin. Ik kan eten, leuke dingen doen en ik heb nu mijn eigen bedrijf. Wel ben ik de laatste tijd vaak uitgenodigd om bij mensen te komen eten. En mijn avondeten was vaak een boterham. Zo heb ik redelijk wat Dammetjes bespaard.”
Waar woon je? “Momenteel in mijn huis, tot 1 mei. Daarna ga ik wonen in huizen van mensen die op vakantie zijn. De eerste week van mei heb ik onderdak, maar daarna is het een groot vraagteken. Mocht er nog iemand op vakantie gaan en mij in ruil voor een schoongemaakte woning als oppas willen; mail me! Ik hoop niet dat ik over een maand in een doos woon.”
Wat zijn de plannen? “Komende maand ben ik erg benieuwd hoe druk het bij het aanschuiflOKAAL wordt. Daarnaast maak ik met een vriendin bedrijfsfilmpjes voor Rotterdamse ondernemers. Dat worden persoonlijke promotiefilmpjes die het gezicht achter het bedrijf laten zien. Want zaken doe je met mensen, niet met bedrijven.”
Wat beschouw je als een mislukking? “Ik kan niet stoppen met roken! Tot nu toe koop ik sigaretten van mensen met een Damrekening. Ik schijn altijd maar een excuus te kunnen verzinnen om niet te stoppen. Heel laf van mezelf.”
Waar heb je teveel van? “Enthousiasme! Waar ik ook kom, of het nu een feestje, etentje of een ander soort bijeenkomst is, ik vind het heerlijk om te vertellen over de Dam en het aanschuifLOKAAL. Iedere week komen er weer nieuwe ideeën bij. De andere kant van de medaille is tijdgebrek. Ik heb het nog nooit zo druk gehad. Wel met allemaal leuke dingen.”
Waar hoop je op voor de komende maand? “Onderdak dus. Ik werk vijf dagen in de week in mijn koffietent. Verder hoop ik op iets meer structuur in mijn leven.”
De volgende aflevering van Isabels experiment verschijnt in de week van 19 mei op Vers Beton
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten