vrijdag 18 oktober 2013

Laat gaan..........mood-blogje


Heerlijk, weer bijna weekend want hoewel ik vandaag de hele dag hoorde "doeg juf, fijne vakantie" heb ik die dus niet! Ach weten die kids veel ;-) Volgende week gewoon werken, twee op een vestiging en drie dagen op lokatie met een speciale herfstvakantieklus. Want als de scholen dicht zijn en er geen klassen komen hebben wij de tijd om het geheel eens goed door te lichten............maar ik neem evengoed wel wat leuks mee om te freubelen, om het werk wat af te wisselen anders heb ik aan het eind van de week geen armen meer over :-( Qua werk was het vanmorgen weer even rot wakker worden, de ochtendkrant kopte met een mededeling die flink binnenkwam. Hoewel we de bezuiningsplannen natuurlijk wel kennen is het toch weer even knipperen met de ogen als het er zwart op wit staat. Toch moeten we de moed er in houden, zo lang het werk er nog is nemen we de onzekerheid maar op de koop toe. Al vind ik het bittermoeilijk.........de één na de andere negatieve zooi komt op ons bordje en ik merk dat mijn accu weer aardig in de depri-modus komt. Hoewel ik eigenlijk de energie niet heb om dingen te ondernemen is dit wel mijn enige uitvlucht, weg uit huis, weg van de dingen die ik niet kan hendelen...........ik dacht er doorheen te zijn. Manlief zei vandeweek al: kleine kinders, kleine zorgen........grote kinderen, grote zorgen. En het klopt, mijn oma scheen dit vroeger veelvuldig te roepen (ze had er elf met partners en zelfs ex-partners van haar kinderen die nog steeds over de vloer bleven komen, klein- en achterkleinkinderen. En iedereen die maar een luisterend oor nodig had en allen met hun goede en minder goede dingen) ik kan het me even niet heugen. Ik opperde ook dat ik uitkeek naar het moment dat ze allemaal opkrassen, dan zien we niet meer alles, hebben daar dan ook niet de kopzorgen meer van en kunnen we eindelijk beginnen aan een eigen leven - samen - zoals we 30 jaar terug ook begonnen zijn. Ik tel de weken af van dit jaar, in afwachting van een nieuw jaar met nieuw rooster met meer "zelf-in-te-delen-en-leuke-dingen-doen-vrije-tijd" maar kijk tegelijkertijd nu al op tegen de "feest"dagen die we natuurlijk weer MOETEN gaan doorbrengen met mijn schoonfamilie. Mijn eigen familie is niks meer van over: pa leeft niet meer, moeder tien jaar geleden contact mee verbroken, broer al in geen jaren meer gesproken terwijl er niks voorgevallen is WAT EEN ZOOTJE!!!!!!! Tijd voor therapie in de herhaling, mazzel dat ik nog een aanvullende verzekering heb.
 

Zondag maar flink djembé-en bij de Amsterdamse marathon, ben ik er weer even tussenuit :-) en voor de rest maar flink oefenen in nee-zeggen en iedereen maar eens zelf flink op hun bakkes laten gaan. Loslaten..........wat is dat moeilijk.




      

7 opmerkingen:

  1. Herkenbaar zeg, sterkte ermee. Loslaten is makkelijker gezegd dan gedaan, tenzij je in je eentje op een berg mag gaan zitten (zou het nu wel erg graag willen) Julia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha Jutvrouw! Kop op en lekker trommelen voor mijn 19 jarige dochter, die loopt zondag. Ze ziet er wel tegen op, want is dit keer alleen. Vroeger liepen we 'en famille', maar dit jaar heeft manlief achterwachtdienst op zondag en mijn benen eh, zijn in de remise.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heeee, zo ken je helemaal niet Wat ben je toch een lieverd.
    Ik woon in Amsterdam, dus misschien zie ik je zondag! Dan ga ik je uitgebreid live bedanken voor je superblog, waarin je alles deelt met iedereen qua kortingen etc,
    Koppie op,he!

    Familie? Tjaa. Toen mijn moeder werd gecremeerd was ik bij Ikea. Kleed gekocht. Wit. Kots er meteen een hond op mijn nw kleed. Einde kleed. Einde mama. Bizar. Maar moeders zijn ook maar mensen, denk ik nu.

    Je bent een lieverd en je komt er wel weer uit! Heee, ga gewoon niet met de kerst! Neeeee zeggen!

    Wel blijven bloggen, want je hebt echt zo'n humor! Dat kan ik niet missen, hoor.

    Rinske

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Kies lekker voor jezelf met kerst, organiseer zelf iets zodat je een mooi excuus hebt of geef aan dat je even behoefte hebt aan tijd met zijn tweeen. Nodig zelf mensen uit,omdat je het een keer anders dan anders wil doen.Lief en aardig moeten doen vreet energie niet meer aan meedoen lekker voor jezelf kiezen. Als je helemaal weer opgeladen bent kun je de rest veel beter aan en lach je straks wellicht nog om (en zelfs met) je familie. Maar ik begrijp best,nu even niet.....

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tja, over je werk. Ik zocht het bericht even op. Heel zuur dat zo'n filiaal moet sluiten. Ik las gisteren in de VK een column van Rutger Bregman: 'Nee, ik doel slechts op die werknemers die - als ze er even over nadenken - zelf vinden dat ze niets van maatschappelijke waarde toevoegen. Zo is er in de afgelopen decennia een hele industrie opgetuigd met als enig doel troep te verkopen die we niet nodig hebben. Een dag per jaar hangen we aan de telefoon met een callcenter. Het wereldwijde reclamebudget is net zo groot als het bbp van België. De gemiddelde westerling krijgt minstens driehonderd reclameboodschappen voor zijn kiezen - per dag'.

    En hij vervolgt (Ramses Shaffy parafraserend): 'Iedere dag schreeuwt het goede leven ons toe: zuip, vreet, leen, werk, stress, koop en bedonder'. Sterk uitgedrukt.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ha Jutvrouw, een dikke knuffel vanuit hier!
    Meid, ik hoop echt dat je wat meer rust in het hoofd gegund is.

    Van wie moet je trouwens met de kerst naar je schoonouders? Kun je het niet ombuigen tot iets waar jllie je beiden senang bij voelen (korter, andere dag, iets anders gaan doen, ergens anders zijn enz).

    Dat die 'feest'dagen er inhakken snap ik overigens helemaal Juist dan mis je mensen of wordt je er met je neus op gewezen dat je gezin van vroeger of nu niet is wat je je had gewenst. Zo zie ik nu alweer op tegen alweer een oud en nieuw zonder eigen kinderen... Enfin. Die eigen kinderen brengen elders ook weer zorgen met zich mee. ;-)

    Zorg maar goed voor jezelf enne.... af en toe flink mopperen en verdrietig zijn mag best!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Zag ik je nou vanmiddag met de djembé band op het Marathonplein bij het Olympisch Stadion? Witte broek, paarsrose shirt met ban de bom teken, en flink tekeer gaand op de djembé? Of was dat iemand anders?

    Ik had mijn dochter naar de start gebracht en toch even wat kledingstukken meegenomen die men bij de start gewoon in de hekken gooit en die vervolgens in de afvalcontainer komen. Kon het niet laten.. Heb daarna nog even naar de djembé band geluisterd. Klonk lekker, daar kun je lekker op rennen.. Dochter is gefinished zonder blessures.

    BeantwoordenVerwijderen