Wat rondsurfend kwam ik dit boek tegen en de bijbehorende tekst
Och wat ben ik het hier hartgrondig mee eens, ons kleinkind
kreeg met een paar maanden al een stempel
kreeg met een paar maanden al een stempel
op het consultatiebureau omdat het zo'n doenig manneke is..........pfff
Vraag me wel eens af of er een duister complot is gesmeed tussen de mensen die de richtlijnen van het cb opstellen en dergelijke, en de ritalinverkopers....
BeantwoordenVerwijderenIk vind het schandalig. Als je echt zekerheid wil, kan alleen een neuroloog ADHD vaststellen. Niet zomaar de huisarts of bij het consultatiebureau.
BeantwoordenVerwijderenIk gok dat bijna 50% van de kinderen met het stempeltje totaal geen ADHD hebben.
Net wat Valhalla zegt, zou er geen complot zij?
En als je het wèl hebt is het een zegen om te weten, er zitten altijd 2 kanten aan zo'n verhaal. De schrijfster is overigens ook geen psychiater, dus ja, daar twijfel ik ook aan. Natuurlijk moet er een expert over oordelen na gedegen onderzoek en zeker niet via de huisarts of het consultatie bureau. En ik denk zeker dat de diagnose te vaak gedaan wordt door niet deskundingen.De enige die het vast mag stellen is overigens niet een neuroloog, maar een kinder en jeugdpsychiater die er in gespecialiseerd is.
BeantwoordenVerwijderenDe schrijfster van dit boek is behandelend psycholoog in een psychiatrische instelling, en weet dus wel degelijk waar ze het over heeft. Het zijn de misstanden die ze in haar werk tegenkwam, die haar dreven tot het schrijven van dit boek.
VerwijderenCB's gaan volgens mij met heersende modes in pedagogenland mee. CB verpleegkundigen (er zitten schatten tussen) liepen twintig jaar geleden bijna allemaal met het boek 'Oei, ik groei' onder hun arm. Hoor je daar nog wel eens iets over? Nu moeten we allemaal aan de cursussen 'positief opvoeden', geloof ik.
BeantwoordenVerwijderenOnze tandarts heeft 5 kinderen, toen zijn assistente, moeder van een peuter, iets verzuchtte over het consultatiebureau, zei hij: 'Oh, je moet niets extra's zeggen. Alles gaat goed, hij slaapt goed, eet goed, praat al wat (al is het niet op het cb). En wat ie op het cb wordt geacht te doen, daar heeft ie nu gewoon geen zin in. En wegwezen dan, tot de volgende keer'.
Ik ken inmiddels nauwelijks nog 'normale' kinderen, het lijkt wel of iedereen een etiketje heeft.Ook mijn 3 kinderen kregen heel makkelijk een etiket aangepraat. Wat ik heb kunnen tegenhouden. Groet, Hsm.
Hoewel ik van beeb-af-aan al vermoeden had, met bijbehorende opmerkingen van het consternatiebureau, trokken we pas op puberleeftijd aan de bel; eerste vraag was ... waarom nu pas, waarom zo lang gewacht? Kind had er zelf tot die tijd geen last van (dacht het dan toch) maar tijdens pubertijd echt gruwelijk vastgelopen en dat was voor mij pas het moment om in te grijpen.
BeantwoordenVerwijderenIk ben geen voorstander van hopla maar gelijk diagnose + medicatie omdat een kind 'druk' is, wat mijn puber overigens niet eens is want in dit geval ontbreekt de hyper zelfs. Maar na heel traject, overduidelijke diagnose door onderzoeksteam incl. kinderarts en kinderpsychiater, en toch uitproberen van medicatie zagen we dezelfde dag al veranderingen en puber is onbeschrijfelijk blij met de rust in het koppie en functioneert weer en iedereen merkt dat ook op.
Ik hecht dan ook weinig waarde aan de 'diagnosestelling' van zo'n consternatiebureau die al snel maar wat roepen en in geval van puber niet eens gelijk bleken te hebben :-)